سهم من از تو ناچیز

اما عشقم به تو افزون  

با دل من چه کردی

که گاه گلایه از تو

سخنم رنگ شعر میگیرد و 

من لیلای مجنون میشوم

تنها

صدای تو کافی است که

مرا به برهوت شیدایی بکشاند 

تا کجا ی جهان عشق

دستان تو مهر آشنای دستانم خواهد بود؟

و

من کجا ی نا کجا آباد به تو خواهم رسید